Dlaczego smoki kochają złoto czyli piekło, wiedza tajemna Watykanu i bóg Słońce

Sumerowie wierzyli, że ich bogowie – synowie Anu (Anunnaki) przybyli z gwiazd, z planety Nubiru, planety Marduk, i że żywili się złotem. En-Ki, „pan tego świata”, archetyp chrześcijańskiego szatana (też „pana tego świata”) z Mezopotamii przeniósł się do Południowej Afryki bo tam były złoża złota. Przeniósł się więc „na dół”, na południową półkulę, dlatego „piekło” czyli siedziba (królestwo) „pana tego świata” znalazło się „na dole”. Według sumeryjskich mitów synowi Anu stworzyli ludzi by wykonywali niewolniczą pracę w kopalniach złota.

Wierzenia te przetrwały w archetypach. W baśniach smoki kochają złoto, śpią na nim, pilnują go, pragną i dla niego zabijają (jest to na przykład główny motyw tolkienowskiego “Hobbita”). Ale dlaczego? Przecież nie żywią się nim, nie wydają na nic pieniędzy. Jest to echo wierzeń sumeryjskich, na których bazuje judaizm, chrześcijaństwo, a wcześniej wierzenia egipskie. Sumeryjscy bogowie potrzebowali złota, żywili się nim, a ludzie dla nich pracowali (etymologicznie słowo kult pochodzi od słowa praca – praca w ogóle lub praca na roli) wydobywając złoto. En-Ki, który został de facto wygnany przez brata “na dół” czyli do Afryki, na “dolną” – południową półkulę przeniósł się tam, by nadzorować wydobycie złota. Stał się on też prototypem biblijnego smoka, węża, który skusił Ewę. A sumeryjscy bogowie pochodzili z Gwiazdozbioru Smoka (Alfa Draconis). I dlatego właśnie w baśniach smoki potrzebują i kochają złoto.

Egipcjanie wierzyli, że bogowie mają ciała ze złota. A po śmierci ludzie stają się istotami boskimi. Dlatego mumie (ciała i sarkofagi) pokrywano płatkami złota. Zwyczaj ten przejęli też później osiedlenie w Afryce Rzymianie.

Ale złoto symbolizuje także energię męską. Złote banie cerkwi, złote posągi Buddy, kapiące złotem katedry i kościoły chrześcijańskie itd. Z kolei ta energia (złota) jest symbolem wiedzy tajemnej.

W Biblii czytamy, że kiedy Izraelici uciekali z Egiptu, wyprowadzani przez Mojżesza, dostali przykaz, żeby pożyczyć od swoich sąsiadów – Egipcjan, złote i srebrne naczynia. Ten zapis w Biblii ma dwa znaczenia. Po pierwsze rzeczywiście wynieśli złoto i srebro z Egiptu, widać to później, np. kiedy czekając na Mojżesza odlali złotego cielca (Aaron, brat Mojżesza), czy kiedy budowali Arkę Przymierza. Ale przede wszystkim naczynia złote i srebrne oznaczają wiedzę tajemną, wiedzę magiczną, która w Egipcie stała na bardzo wysokim poziomie. Naczynia te są przedstawiane np. na herbie Watykanu w postaci kluczy. Jeden klucz jest złoty, a drugi srebrny. Pierwszy symbolizuje energię (moc) słoneczną, pozytywną, męską, aktywną, dzienną. Drugi – moc księżycową, negatywną, żeńską, pasywną, nocną. I oto mamy dualizm. Jedna uwaga o znaczeniu słów – zapis „pozytywny” czy „negatywny”, „jasny” czy „ciemny” to tylko słowa, w żadnym razie nie wartościują w sensie moralnym czy etycznym.